ხუცესის თქმით, ვიეტნამის მთავრობამ რამდენიმე ქრისტიანს სასტიკად სცემა და დააკავა მას შემდეგ, რაც მათ ბუდიზმის მიმდევრობასა და ბუდის თაყვანისცემაზე უარი განაცხადეს.

ხუცესმა ჰვენგ ვან პამ ასევე აღნიშნა, რომ სოფელ ფა ლომში, ნოემბერში იმ 33 პროტესტანტ ქრისტიანს, რომლებმაც ბუდიზმზე უარი თქვეს, დაემუქრნენ.

პოლიციამ მოაგროვა პირადი ინფორმაცია ოცდაცამეტივე მორწმუნეზე და მათ წინააღმდეგ სასამართლო სახალხოდ მოაწყო. ოფიცრებმა ბუდას ქანდაკება მათ წინ გამოიტანეს და ქრისტეს ნაცვლად მისი თაყვანისცემა მოსთხოვეს. ოთხი ქრისტიანი დააკავეს და სცემეს. მთავრობა ნოემბრის განმავლობაში სხვა ქრისტიანებსაც დევნიდა.

როგორც ჯანგიმ, საერთაშორისო დისციპლინური ინსპექციის გუნდის წარმომადგენელმა განმარტა, ვიეტნამი კრძალავს პროტესტანტი ქრისტიანების რწმენას და დევნის მათ, რათა რწმენაზე უარი ათქმევინოს. 2018 წლის განმავლობაში მათ ასზე მეტი მორწმუნე გააძევეს იენ ბაის და ლაო კაის პროვინციებიდან.

„ქრისტიანები ხშირად იდევნებიან მთავრობისა და მეზობელი  ეთნიკური გაერთიანებებისგან. კომუნისტურ ქვეყანაში ქრისტიანობა არაპატრიოტულ მოძრაობად მიიჩნევა და ქრისტიანები დისკრიმინაციას, დევნას, პატიმრობასა და წამებას ხშირად განიცდიან ასეთ ქვეყნებში.“ – წერს სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლოს (ICC) რეგიონული მენეჯერი ჯინა გო.

2017 წელს ვიეტნამის პოლიცია ფიზიკურად გაუსწორდა კათოლიკური ეკლესიის მღვდლებს, რომლებიც იცავდნენ ეკლესიის ტერიტორიაზე აღმართულ ჯვარს.

ერთ-ერთმა მღვდელმა, ლოიმ რადიო “თავისუფალ აზიას” განუცხადა, რომ თავდასხმის დროს ადგილობრივი პოლიციის უფროსი და მისი მოადგილეც იმყოფებოდნენ.

ერთ-ერთმა მორწმუნემ, ბაომ, რომელიც „ამერიკის ღია კარების“ საზოგადოებასთან თანამშრომლობს (საერთაშორისო ქრისტიანული ორგანიზაცია), სიცოცხლის რისკის ფასად გასულ წელს 100 000-ზე მეტი საბავშვო ბიბლია დაურიგა დევნილებს.

„როცა ბიბლიებს დიდ ეკლესიებში ვარიგებ, ამას ისინი არა მხოლოდ უდიდეს პატივად მიიჩნევენ, არამედ ღვთის სიტყვის შესწავლის წყაროდ. მწამს, რომ ვიეტნამში მისი ზეგავლენა უფრო ფართოდ გავრცელდება. ღვთის სიტყვა ადამიანებისთვის მარტივად მისაწვდომი უნდა იყოს. საბავშვო ბიბლიები მათთვის ღვთის შეცნობისკენ მიმავალი გზაა. მჯერა, რომ ეს არის მთესველის მსახურება. ჩვენ ამ საქმეს კვლავ გავაგრძელებთ და უფალი იქნება ჩვენი დამხმარე.“ – თქვა ბაომ.

წყარო

თარგმანი: თიკა სხირტლაძე

რედაქტირება: მანანა ტვინიკაძე

327 მილიონი ქრისტიანი განიცდის დევნასა და რელიგიური ნიშნით შევიწროებას მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში.

ორგანიზაცია ACN-ის (“Aid to the Church in Need”) კვლევის შედეგები 2018 წლის 22 ნოემბერს გამოქვეყნდა. კვლევის თანახმად, რომელიც ორი წლის განმავლობაში, 2016 წლის ივნისიდან 2018 წლის ივნისამდე ტარდებოდა, ნათქვამია, რომ ქრისტიანები კვლავ რჩებიან იმ რელიგიური ჯგუფის წარმომადგენლებად, რომელიც ყველაზე მეტად იდევნება მსოფლიოში.

კვლევაში ნათქვამია, რომ კაცობრიობის 61% ცხოვრობს ისეთ სახელმწიფოებში, სადაც რელიგიის თავისუფლებას პატივს არ სცემენ. მსოფლიოში ყოველი მეექვსე ქრისტიანი ცხოვრობს ისეთ სახელმწიფოში, სადაც მისი რწმენის საჯაროდ გამოხატვა შესაძლოა დევნისა და დისკრიმინაციის მიზეზი გახდეს, ხოლო ყოველი მეშვიდე კი ისეთ ქვეყნებში, სადაც აღმსარებლობის გამო შეიძლება დაგაპატიმრონ ან მოგკლან.

რელიგიის თავისუფლების კუთხით სერიოზული დარღვევები მსოფლიოს 38 ქვეყანაში გამოიკვეთა. აქედან 17 ქვეყანაში არსებობს რელიგიის თავისუფლების დარღვევები, ხოლო 21 ქვეყანაში რელიგიური უმცირესობების პირდაპირი დევნა, ზოგიერთ შემთხვევაში კი, უმცირესობათა წარმომადგენლების მკვლელობა.

ზემოაღნიშნული კვლევის მიხედვით, 22 ქვეყანაში რელიგიის თავისუფლების შელახვის მიზეზი რადიკალური ისლამიზმია, დანარჩენ ქვეყნებში კი, როგორიცაა – ჩინეთი, ინდოეთი, ჩრდილოეთ კორეა, ვიეტნამი, ყირგიზეთი და მიანმარი – სახელმწიფო ავტორიტარიზმი და ექსტრემალური ნაციონალიზმი.

წყარო

ჩრდილოეთ კორეის საპატიმროებს გადარჩენილი ქრისტიანები აღწერენ, როგორ გადაიტანეს მტანჯველი წამება, როგორიცაა ვიწრო და პატარა საკნებში გამომწყვდევა, სადაც შეუძლებელია დაწოლა ან ფეხზე დგომა. ისინი მოწმობენ, რომ ციხის მცველები ქრისტიანს ბავშვის მოკვლასაც კი აიძულებდნენ.

ქრისტიანი ქალი, სახელად ჰიე ვუ (მისი ნამდვილი სახელი არ არის) ორგანიზაცია Open Doors USA-თან საუბრისას ამბობს, რომ მისი ქალიშვილი შიმშილისგან მოკვდა, 1997 წელს, ჩრდილოეთ კორეაში დიდი შიმშილობის დროს. მოგვიანებით მისი მეუღლე ჩინეთში გაიქცა, სადაც ის ქრისტიანი გახდა, მაგრამ დაიჭირეს და ჩრდილოეთ კორეის საპატიმროში გაგზავნეს, სადაც ის დაიღუპა კიდეც.

ქმრის მსგავსად, ჰიე ვუც გაიქცა ჩინეთში, მაგრამ ისიც დაიჭირეს და ჩრდილოეთ კორეაში დააბრუნეს, სადაც ციხეში აღმოჩნდა. ორგანიზაცია Open Doors USA-თან საუბრისას ის ციხეში გატარებულ დღეებს იხსენებს:

„საპატიმრო სხვადასხვა ნაწილად იყო დაყოფილი, ზოგიერთი სექტორი სამეურნეო საქმიანობისთვის იყო, ზოგიერთი – სამშენებლო, ზოგიც კი – მაღაროებში მუშაობისთვის. ქალები და კაცები ცალ-ცალკე იყვნენ, ყველა პატიმარი ისე გამოიყურებოდა, თითქოს სადაცაა სისუსტისგან გული წაუვიდოდათ, ყველა მათგანი უიმედო და სასოწარკვეთილი იყო და ამასთან ერთად მშიერიც.

თითოეული იღებდა ერთ მუჭა სიმინდს და რაღაც წვენს. მთელი წლის განმავლობაში ასე ვიკვებებოდით. პატიმრებს იმდენად შიოდათ, რომ მზად იყვნენ ყველაფრისთვის, ზოგიერთი მათგანი ძროხის განავალს ეძებდა, აგროვებდა და ჭამდა.

პატიმრები არა მხოლოდ მუშაობდნენ, არამედ ექსტრემალურ პირობებშიც უწევდათ ყოფნა, რამაც არაერთის სიკვდილი გამოიწვია.

არსებობდა ცალკე ჯგუფი იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც ციხიდან გაქცევას ეცადნენ. ისინი განავლით სავსე კონტეინერებს ეზიდებოდნენ, რომლებიც ხისგან იყო დამზადებული და იმდენად მძიმე იყო, რომ ორ ადამიანსაც უჭირდა ტარება. ისინი ყოველდღე ასრულებდნენ ამ სამუშაოს, მნიშვნელობა არ ჰქონდა, წვიმდა თუ თოვდა, მათ არ ჰქონდათ  შესვენების უფლება.” – იხსენებს ჰიე ვუ.

მან ასევე აღნიშნა, რომ უარავი ადამიანი ციხეში შიმშილისა და მცველებისგან ცუდი მოპყრობის გამო დაიღუპა.

ჰანა, ასევე ყოფილი პატიმარი, ამბობს, რომ ქრისტიანები მოთავსებულნი იყვნენ პატარა საკნებში და იმყოფებოდნენ სხვებისაგან იზოლირებულნი, მათ არ შეეძლოთ დაწოლა ან ფეხზე წამოდგომა.

„ჩვენ დაყოფილები ვიყავით სქესის მიხედვით, მე და ჩემი ქალიშვილი ერთად, ჩემი ქმარი და ვაჟი კი ერთად. ბანაკში მისვლიდან სულ ცოტა ხანში ვნახეთ, როგორ აიძულებდა მცველი ქრისტიანს, მოეკლა ბავშვი.

თითქმის ყოველდღე მივყავდით დაკითხვაზე, ისინი დაუნდობლად გვცემდნენ… როდესაც დაკითხვაზე არ მივყავდით, ჩვენ უნდა ვმდგარიყავით მუხლებზე დაჩოქილნი საღამოს ხუთიდან თორმეტ საათამდე და ხმა არ უნდა ამოგვეღო.“

ჰიე ვუ იხსენებს, რომ მათ არ ჰქონდათ ლოცვის უფლება.

„ცემაზე მეტად რთული ჩემთვის ლოცვის აკრძალვა იყო, ჩვენ არ შეგვეძლო ხმის ამოღება, ამიტომ გულში ვლოცულობდი. ვლოცულობდი, რომ დანგრეულიყო კერპთაყვანისმცემლობა და ადამიანებს მოენანიებინათ, ვლოცულობდი ციხიდან გათავისუფლებაზე და იმაზე, რომ ქრისტიანებს მთელი მსოფლიოდან, ეშუამდგომლათ ჩვენთვის ლოცვებში.“

პატიმრები, რომელთაც შეძლეს და სასწაულის დახმარებით თავი დააღწიეს საპატიმროს, ჰყვებიან იმ საშინელებათა შესახებ, რაც მათ ათწლეულების განმავლობაში გადახდათ თავს.

წყარო

თარგმანი: თეონა მენაბდიშვილი

რედაქტირება: მანანა ტვინიკაძე

24 წლის ასმა იაქუბი მუსლიმანმა მამაკაცმა ცოცხლად დაწვა იმის გამო, რომ მან უარი უთხრა ცოლად გაყოლასა და ისლამის მიღებაზე.

ასმა იაქუბი პაკისტანელი ქრისტიანი გოგონა გახლდათ, რომელიც ერთ-ერთ ოჯახში დამხმარედ მუშაობდა. სწორედ დამსაქმებლის სახლთან დაესხა თავს 17 აპრილს მუჰამედ რიზვან გუჯური, რომელიც ასმას ქრისტიანული რწმენის მიტოვებას და ცოლად გაყოლას სთხოვდა, რაზეც უარი მიიღო.

თვითმხილველთა თქმით, მოძალადემ გოგონას ბენზინი გადაასხა და ცეცხლი წაუკიდა, როდესაც ასმა საავადმყოფოში გადაიყვანეს, მას სხეულის 80 პროცენტი ჰქონდა დამწვარი. მიუხედავად ექიმების  მცდელობისა, მისი სიცოცხლის გადარჩენა, სამწუხაროდ, ვერ მოხერხდა და 22 აპრილს ის გარდაიცვალა.

ამჟამად თავდამსხმელი დაკავებულია. ის ამბობს, რომ მას არ სურდა გოგონას მოკვლა, არამედ მხოლოდ შეშინება. თუმცა, როგორც ორგანიზაცია “World Watch Monitor” აცხადებს, BBC URDU-სა და ადგილობრივ ქალთა უფლებების დაცვის ორგანიზაციის თქმით, აგრეთვე პოლიციის აზრით, ეს არ იყო მიზანმიმართული თავდასხმა ქალზე და რომ მუჰამედი ფსიქიკურად არამდგრადია მას შემდეგ, რაც დედამისმა 10 წლის წინ თავი მოიკლა. “World Watch Monitor”- ში ფიქრობენ, რომ საგამოძიებო სამსახური მას შანსს უტოვებს, მშრალად გამოვიდეს საქმიდან და ეს ინციდენტი უბრალოდ უბედურ შემთხვევად შერაცხონ.

აღსანიშნავია, რომ პაკისტანი ერთ-ერთი პირველი ქვეყანაა, სადაც ყველაზე ხშირად ფიქსირდება ქრისტიანთა დევნის საკმაოდ მძიმე ფაქტები.

წყარო

თარგმანი: თამუნა ბაღდავაძე

რედაქტირება: მანანა ტვინიკაძე

22 ნოემბერს დიდ ბრიტანეთში საჯარო დაწესებულებები, ეკლესიები და სკოლები წითელ ფერში განათდა იმ ადამიანთა მხარდასაჭერად, რომლებიც საკუთარი რელიგიის გამო განიცდიან დევნასა და უსამართლობას.

აქცია კათოლიკური საქველმოქმედო ფონდის „გასაჭირში მყოფი ეკლესიის დახმარების“  ინიციატივით უკვე მეორე წელია ტარდება. დღეს წითელ ფერში განათდა ვესტმინსტერის სასახლე, ვესტმინსტერის სააბატო , კათოლიკური კათედრალი და ასევ სხვა საჯარო დაწესებულებები იმის აღსანიშნავად, რომ  ეკლესიას უნდა ახსოვდეს მსოფლიოს ის ნაწილები, სადაც რელიგიის თავისუფლება სულ უფრო და უფრო იზღუდება.

აქციის მიზანია მხარდაჭერა გამოხატოს საკუთარი რწმენის გამო დევნილების მისამართით, კიდევ ერთხელ უთხრას „არა” ძალადობას და შევიწროვებას, რომელიც რელიგიის სახელით ხორციელდება.

აქციაში მონაწილე ადამიანები სოლიდარობას წითელი ფერის სამოსის ჩაცმით გამოხატავენ, ლონდონში კი დღეს, სპეციალური მარშრუტით გაივლის წითელი ავტობუსი, რომელზეც იქნება წარწერა: „დავდგეთ რწმენისთვის და თავისუფლებისთვის.” ავტობუსი ლონდონის ღირსშესანიშნაობებთან  შეჩერდება, თავის სვლას კი წითლად განათებულ ვესტმისნსტერის სააბატოსთან დაასრულებს.

წყარო

ერთია, როდესაც რწმენის გამო გაპატიმრებენ, მაგრამ რა მოხდება თუ შვილს დაგაშორებენ ?!.. ეს ისტორია ირანელ დედაზეა, რომელიც ამზადებდა თავის ქალიშვილს იმ დღისთვის, როდესაც დევნა მათ კარსაც მიადგებოდა.

” ვიცოდი, რომ ეს დღე მოვიდოდა… რომ ერთ დღესაც კარზე ზარს დარეკავდნენ და მე და ჩემს მეუღლეს დაგვაპატიმრებდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ ერთ უბრალო დიასახლისად მიცნობდნენ, მე ჩართული ვიყავი სრული დროის მსახურებაში, რაც ციხეში ჩემს მოსახვედრად საკმარისი გახლდათ. ჩვენ ადრეული ასაკიდან ვამზადებდით ჩვენს გოგონას, ლილის იმ დროისთვის, როდესაც ის მარტო დარჩებოდა იმ დღეს, როდესაც დევნა ჩვენი სახლის ზღურბლს მოადგებოდა. მე მას ვეუბნებოდი, რომ დევნა – ეს ჩვეულებრივი რამაა ქრისტიანისთვის… და ერთხელაც დადგა დღე, როცა ეს მოხდა.